Ingeslagen ruit

Voor velen is het onbegrijpelijk, en dat is het eigenlijk ook: ouders die even een boodschap gaan doen en hun kind achterlaten in een afgesloten auto. Zoiets is altijd gevaarlijk en zeker in zomer als de zon schijnt.

Wij kregen een melding dat er een vierjarig, licht autistisch jongetje in een afgesloten auto zou zitten. De moeder stond buiten de auto en het kind zou in paniek zijn.
Ondanks dat het geen 112 melding was, reden we toch met behoorlijke snelheid naar de parkeerplaats. De moeder oogde opgelucht dat we er waren, het jongetje in de auto huilde en ook de moeder had het niet gemakkelijk met de situatie.
Het bleek dat de moeder helemaal niet onvoorzichtig of gevaarlijk bezig was geweest. Ze had het jongetje zorgvuldig in zijn kinderzitje op de achterbank gezet en terwijl ze bezig was zijn veiligheidsgordel om te doen, had ze de autosleutels even op de passagiersstoel gelegd. Daarna wilde ze instappen, maar het autoportier was op onverklaarbare wijze in het slot gevallen. Zo zat het jongetje binnen en stond de moeder buiten. Even had ze geprobeerd om het kind op haar aanwijzingen zijn autogordel los te maken, maar dat was het jongetje niet gelukt. In plaats daarvan was het kind in paniek geraakt waarop de radeloze moeder de politie belde.

Paniek
De moeder vertelde dat haar man op zijn werk was en dat de reservesleutel thuis lag. We rekenden snel uit het het ophalen van de reservesleutel zeker veertig minuten zou gaan duren en dat vond ze in deze situatie wel lang. We legden uit dat de enige optie die overbleef het kapotslaan van de ruit was en omdat wij ook zagen dat het kind in paniek was, wilden we daar niet te lang mee wachten. De moeder was het er direct mee eens, vooral omdat de kleine man het op een enorm huilen had gezet.
Mijn collega en ik keken elkaar aan, we wisten dat de ruit intikken een lomp en hard geluid zou zijn wat het kind misschien nog meer in paniek zou brengen.
Wij als agenten zijn geen meesterinbrekers, die pakken we liever zelf in de kraag. Maar nood breekt wet. Hoewel, ik bedacht me plotseling dat de garage waar ik mijn privéauto in onderhoud heb, niet ver weg was van de parkeerplaats waar we stonden. Snel sprong ik in de politiebus en binnen enkele minuten was ik terug met de automonteur en zijn baas die in hun auto achter mij aan waren gereden.
Met een klein tikje was de meest verre ruit ten opzichte van het ventje gesprongen en kon de auto van het slot af.
De moeder pakte het ventje meteen uit zijn stoel, deed zijn jas uit en we zagen hoe de opgeluchte moeder haar zoontje knuffelde. Mijn collega stond al klaar met onze traumabeer, die had het jongetje al gezien voordat de auto open kon.

Glas
Met een veger en blik was de monteur begonnen het glas van de straat te vegen terwijl de moeder haar man belde om hem het goede nieuws te melden.
Nog was het niet helemaal opgelost want ze kon eigenlijk niet instappen om naar huis te rijden omdat haar hele stoel vol lag met gebroken glas. De baas van de garage bood aan dat zijn monteur de auto naar de garage reed en dat zij dan snel de auto van binnen schoon zouden maken. Wij boden moeder en haar zoon een ritje in de politiebus aan.
Normaal gesproken doen we zoiets niet, maar het ventje wilde maar al te graag in de politiebus. Met in de ene hand zijn nieuwe knuffelbeer en in de andere zijn eigen houten treintje, stapte hij samen met mama in. Bij de garage aangekomen, kon je je geen grotere glimlach op het gezicht van een kind voorstellen. Niet alleen had hij in een echte politiebus gezeten, nu arriveerde hij ook nog eens in een garage met veel auto’s en monteurs die aan het werk waren. Van de monteur van even daarvoor kreeg hij een high five waar de moeder om moest schateren.
We lieten moeder en kind met een goed gevoel achter bij de garage die ik al jaren ken, maar die deze dag wel over een bijzondere dienstverlening beschikte. Over goede service gesproken!
De moeder bedankte ons, het ventje zwaaide en riep opgetogen: ‘Mama, de politie heeft ons geholpen en kijk eens wat een mooie auto’s.’ Soms kan politiewerk heel leuk zijn.